Zapraszamy do zapoznania się z drugim odcinkiem naszego cyklu “Opowiemy Wam”. Tym razem zabieramy Was do lasu łęgowego.  Siedlisko łęgowe

Cenne i dość częste ekosystemy lasów liściastych o szerokim wachlarzu zespołów, mających charakter siedlisk bagiennych lub wilgotnych i nadwodnych. Wykształcają się najczęściej na terenach silnie związanych z wodami płynącymi w większych i mniejszych dolinach rzecznych, m.in. brzegi rzek, starorzecza, zakola i wszelkie obszary zalewowe. Ze względu na żyzność podłoża i wysoką wilgotność, lasy łęgowe charakteryzują się bardzo wysoką bioróżnorodnością zarówno roślinną, jak i zwierzęcą. Drzewostan, zależnie od regionu, tworzą głównie: dąb szypułkowy, wiąz pospolity i jesion wyniosły. Towarzyszą im najczęściej inne gatunki drzew, m.in. wiąz szypułkowy, klon pospolity, grab zwyczajny, topola osika, lipa drobnolistna oraz liczne gatunki wierzb. Piętro podszytu budują liczne gatunki krzewów z dominującymi okazami jak: leszczyna pospolita, olcha czarna, czeremcha zwyczajna, dereń świdwa, trzmielina pospolita, bez czarny i głóg jednoszyjkowy. Klimat w lasach łęgowych zbliżony jest do suboceanicznego, gdzie w strefie runa i podszytu panuje w okresie wegetacyjnym dość wysoka temperatura i wilgotność powietrza oraz półcień lub cień. Podłoże jest żyzne i wilgotne, szczególnie w okresie jesienno-zimowym oraz wiosennym, kiedy to występują miejscami zalania z długo utrzymującymi się zastoinami wody. Jeśli chodzi o wegetację, to okres wiosenny jest szczytem sezonu wegetacyjnego większości geofitów, które przeważnie wtedy kwitną i owocują, m.in. zawilce, przebiśniegi, śnieżyce, żywokosty, złocie, śledziennice, gwiazdnice, jasnoty, etc. Lato jest okresem najsuchszym, najczęściej zanikają wtedy w większości kałuże i zastoiny wodne, a podłoże może być miejscami przesuszone. W okresie tym rozwijają się głównie duże gatunki roślin zielnych jak pokrzywy, przytulia czepna, porzeczki, turzyce, szczawy, kielisznik zaroślowy, chmiel zwyczajny.